Kilka lat temu poznałam podczas wielogodzinnych warsztatów fundraisingowych dwie przedstawicielki Fundacji Praesterno, z którymi bardzo dobrze się współpracowało podczas zajęć. Wydawać by się mogło, że na tym wspólna historia się zakończy. Otóż nie, nie zakończyła się. Rozpoczęła się na nowo. Jako zdesperowany rodzic dwójki nastolatków szukałam wsparcia innych rodziców, terapeutów, psychologów jak przeżyć ten ciekawy, acz trudny czas. Jak przeżyć, aby niemal nie zwariować? Trafiłam więc na specjalnie dedykowane rodzicom warsztaty prowadzone przez współpracowników Fundacji Praesterno. Kilka tygodni spotkań i wydawać by się mogło, ze to ponownie koniec tej historii. Otóż nie…
W ramach podziękowania za cenny, efektywny i pracowicie spędzony czas, nieśmiało zaproponowałam, że mogę w ramach wolontariatu poprowadzić zajęcia dla młodzieży z zakresu pierwszej pomocy w sytuacjach zagrożenia życia, jako że zajmuję się tym od lat… Jak się okazało najlepszym miejscem do takich zajęć były Gołkowice, gdzie corocznie młodzież z kilku fundacyjnych ośrodków spędza kilka dni, podsumowując swoją coroczną pracę – również nad sobą. Trafiłam tam po raz pierwszy w 2013 roku, w towarzystwie Krzysztofa Kowala (byłego ratownika górskiego) oraz kilku fantomów do resuscytacji krążeniowo-oddechowej i treningowym automatycznym defibrylatorem zewnętrznym. Wśród zieloności drzew, w promieniach słońca, na wolnej przestrzeni
poprowadziliśmy zajęcia dla wszystkich zainteresowanych, a było ich sporo… Historia mogłaby się skończyć, ale nie… Pojawiliśmy się ponownie w Gołkowicach w 2014 roku, poprowadziliśmy zajęcia dla kilu grup, ciesząc się, że młodzież tak chętnie bierze udział w zajęciach, że docenia wagę ludzkiego życia i zdrowia, zdając sobie sprawę że kilka prostych czynności może uratować czyjeś życie. To my, jako świadkowie nieszczęśliwego zdarzenia jesteśmy pierwszym ogniwem łańcucha przeżycia. Dlatego też planujemy pojawić się również w tym roku na obozie w Gołkowicach 🙂

Ośrodek jest super i w ogóle cool i takie tam